خطِ قرمز

سال ۷۶ يا ۷۷ بود (بعد ۲ خرداد) خدا توفيق داد با بر و بچه هاي تحکيم وحدت رفتم اردوي قم ديدار با مراجع. با خيلي ها ديدار کرديم مثل وحيد خراساني، صافي، نوري همداني، مکارم و صد البته خلخالي و صانعي و اردبيلي.
يادمه يک شب مسوولان اردو همه را جمع کردند که درباره يک مساله مهم نظر ملت را بخواهند. آن مساله مهم ديدار با احمد منتظري بود. کلي بحث شد که شرايط مساعد هست و نيست و يادم نيست از آخر راي گيري شد يا نه رفتيم يک گپي با احمد منتظري زديم.
داشتم با حالا مقايسه مي کردم. مشارکتي ها مي روند از بالکن همسايه ديدن خود منتظري، انجمن فلان جا از آيفون گفتگو مي کنند و الان هم که منتظري آزاد شده که نور علي نور.

يک جورهايي ما خودمان متوجه اين همه تغييرات نمي شويم. وگرنه شايد بيشتر قدر مي دانستيم! (قدر چي؟)