مرتضي نگاهي : " من زنان فاحشه اى را ديده ام كه در ام القراى اسلامى فقط و فقط براى دهن كجى به نظام "منزه طلب" اسلامى، كه نمايش يك تار مو را نمىتابد، با مردان هم آغوش مىشدند و اين عمل خود را نوعى مبارزه با رژيم قلمداد مىكردند! "


امان از آناني که همه چيز را و همه چيز را تنها از دريچه تنگ سياست و مخالفت با رژيم مي بينند!

عالم سياست يک طورهايي مثل بازي فوتبال مي ماند. اگر تيمي قرار باشد همه اش دفاعي بازي کند از آخر گل مي خورد. بويژه وقتي که داور هم از طرف مقابل پول گرفته باشد.

اصلاح طلبان حتي اگر مي خواهند هم چنان با همين تاکتيک بازي کنند، حداقل بايد بيشتر حمله کنند و توپ را در زمين مقابل بيندازند. داور از اصلاح طلبان نيست ولي تماشاچي هاي بيچاره که هستند. بماند که بنده خداها فعلا جز جيغ زدن کاري از دستشان بر نمي آيد.

مجيد انصاري : سخنان افراط آميز اخير برخي افراد هيچ ربطي به اصلاحات واقعي ندارد .

و هم چنين سخنان اخيرتر جنابعالي!

گاهي مواقع آدم اکيدا احساس مي کند که دارد به سر تا پاي شعورش توهين مي شود.

آلودگي هوا دارد در تهران بيداد مي کند. هر کس با هر ماشين قراضه اي مي تواند برود توي شهر ترتيب ريه هاي شما و بنده را بدهد و آن گاه حضرات به فکر مبارزه با آلودگي صوتي افتاده اند! آلودگي صوتي هم که صد البته فقط از راه صداي بلند نوار ايجاد مي شود.

آقا ما را گرفتيد ا.

حسين درخشان نوشته است که : " درباره ايران، به اين فکر افتاده ام که واقعا در شرايط فعلی هيچ راهی برای اصلاحات در ايران نيست. مگر اينکه شرايط در نتيجه يک اتفاق عجيب و غير قابل پيشبينی تغيير کند. به نظر من خاتمی هر روز که ديرتر کنار بکشد بدتر است. هم به لحاظ اعتبار شخصی خودش و هم بخاطر وضع مملکت"

اگر فرض کنيم منظور حسين، خروج دسته جمعي اصلاح طلبان از حاکميت است آنگاه اين سوال مطرح مي شود که عاقبت اين کار بايد به کجا بينجامد و اين اقدام چه نفعي براي مردم خواهد داشت ؟ طبعا انتظار اين نيست که خاتمي خود را کنار بکشد و بعد مملکت را به امان خدا رها کنيم. پس بايد پرسيد برنامه براي بعد ازاين خروج چيست؟

آيا اگر محافظه کاران قواي مقننه و مجريه را بدست گيرند و سپس با سيل مشکلات و ناآراميهاي اجتماعي و سياسي مواجه شوند، پشيمان شده و حکومت را دودستي به اصلاح طلبان باز مي گردانند؟

همه اين ها سوالاتي است بي جواب. اما لااقل حاوي اين پيام که به اين آساني نمي توان از اصلاح طلبان انتظار داشت که اين يا آن کار را بکنند

از وبلاگ افکار خصوصي:

وقتي با دوستاي انگليسيم حرف ميزنم ميگن: "ما انگليسي ها..."
وقتي با دوستاي ايرانيم حرف ميزنم، ميگيم: "اين ايرانيا..."

دو روز است بد جوري مريضم. سرماي بدي خورده ام که مرا توي رختخواب انداخته است. خيلي کارهاست که مي خواهم بکنم ولي اصلا نمي توانم. هيچ نايي برايم نمانده است. منگ منگم.

يک طورهايي وضعيتم در اين دو روز مثل وضعيت اصلاح طلبان دراين دو سال است. پس بيچاره اصلاح طلبان!

نيما راشدان در مصاحبه با راديو پيوند سوئد: "رک و پوست کنده بگويم 20 ميليون جوان به دنبال آبجوخوري، عشق و حال و دختربازي هستند. هر کس خلاف اين فکر مي کند خودش را گول مي زند و بس."

بدين ترتيب، آيا اگر محافظه کاران به قدرت باز گردند و سپس آزاديهاي اجتماعي از آن نوع که نيما راشدان مي گويد را در جامعه برقرار کنند حکومتي ماندگار خواهند داشت؟ آيا يک جامعه بسته به لحاظ سياسي و باز به لحاظ اجتماعي مورد پسند محافظه کاران خواهد بود؟

دوباره از ايسنا :

بنا بر نتايج يک پايان‌نامه، استماع آواي قرآن، درد سزارين را كاهش مي‌دهد.

بدون شرح : خبر از ايسنا

يک محقق نظريه پرداز رياضي براي حل کنندگان دو سوال رياضي خود جايزه هاي 10 ميليون ريالي، 9 ميليون و 500 هزار ريالي و 9 ميليون ريالي در نظر گرفته است.

حسين دينبلي، محقق نظريه پرداز رياضي و کاشف عدد پي، در گفت و گو با خبرنگار گروه فني مهندسي ايسنا اظهار داشت اين کار با هدف اثبات دقيق عدد پي يعني 3.15 با 32 رقم اعشار انجام شده و افراد خارجي هم مي توانند در اين مسابقه شرکت کنند.

مراد ثقفي، سردبير فصلنامه گفتگو در صحبتي با نوروز درباره اصلاحات گفته است که برنامه سياسي اصلاح طلبان، چانه زني و گفت و گو با راست سنتي و تمايز با اصلاح طلبان خارج از حاکميت شکست خورده و بايد بازبيني شود. به گمان او اگر اصلاح طلبان حکومتي به گفت و گو با ديگر اصلاح طلبان نپردازند در آينده داوري سختي نسبت به آنها خواهد شد.

فکر مي کنيد تا چه اندازه بنيادگرايي اسلامي در ايران که امروز مانعي جدي در راه اصلاحات شده است ريشه هاي اقتصادي دارد؟ آيا مخالفتي که با اصلاحات در لايه هاي سنتي جامعه ديده مي شود ناشي از نگراني بازاريان سنتي براي از دست دادن سرمايه و قدرتي است که دارند و يا اين که صرفا سنت گرايان توانايي پذيرش غربي شدن – جهاني شدن- کشور را به دليل ناسازگاريهاي فرهنگي ندارند؟

و اصلا تا چه اندازه مخالفت با اصلاحات عميق و جدي است؟ آيا محافظه کاري در طبقاتي از مردم وجود دارد و يا اين که تمام مشکلات از بابت گروه قليلي است که حاظر نيستند به هيچ قيمتي قدرت و رانتهاي آن را فراموش کنند؟

روزنامه آفتاب يزد: " پسران 25 ساله که حدود 550 هزار نفر هستند مايلند با دختران سه سال کوچکتر از خود يعني دختران 22 ساله ازدواج کنند. تعداد دختران 22 ساله حدود 700 هزارنفر است. بنابراين حدود 150 هزار دختر شانس ازدواج نخواهند داشت."

آغاجري، استاد دانشگاه تربيت مدرس جانباز جنگي است که پايش براي دفاع از ميهن آسيب ديده است وحال به سبب حرفهايي که در همدان در بزرگداشت دکتر شريعتي گفته است آماج حمله محافظه کاران است.
مهمترين جمله گزينش شده از صحبتهاي او اين گفته است که مردم مگر ميمون هستند که از روحانيت تقليد کنند!

مصاحبه بني يعقوب با سرهنگ ابوخالد، سخنگوي جنبش فتح بسيار خواندني است

ما ايرانيها انيرسي زيادي داريم که باعث ميشود معمولا در برابر تغييرات مقاومت کنيم. اين انيرسي در زندگي روزمره به صورت تنبلي بروز ميکند و درفضاي سياسي کشور به صورت سکون و از دست دادن فرصتها.

مثلا قيمت فرآوردههاي نفتي را هيچکس جرات نميکند زياد کند. وقتي ميشود يک گوشه نشست وکاري نکرد چه نيازي است براي تلاش براي بهبود امور!

البته اين تنبلي يک استثنا دارد و آن هم وقتي است که تغييرات آن قدر زياد باشد که همه چيز را از اين رو به آن رو کند. ايرانيها نشان داده اند که در اين زمينه اصلا تنبلي به خرج نميدهند.

اخبار رسيده گويا اين بار غوغا کرده است. نويسنده ادعا کرده است که رژيم ضد بشري ايران براي ايجاد اخلال در تصاوير ماهواره اي نويزهايي از نوع اشعه ايکس پخش مي کند که باعث سرطان مي شود!
اين که امواج ماهواره اي طول موجشان چندين مرتبه بزرگي (حتي بيشتر) با طول موج اشعه ايکس فرق دارد هم گويا فعلا مهم نيست!