خطِ قرمز

حسين درخشان نوشته است که : " درباره ايران، به اين فکر افتاده ام که واقعا در شرايط فعلی هيچ راهی برای اصلاحات در ايران نيست. مگر اينکه شرايط در نتيجه يک اتفاق عجيب و غير قابل پيشبينی تغيير کند. به نظر من خاتمی هر روز که ديرتر کنار بکشد بدتر است. هم به لحاظ اعتبار شخصی خودش و هم بخاطر وضع مملکت"

اگر فرض کنيم منظور حسين، خروج دسته جمعي اصلاح طلبان از حاکميت است آنگاه اين سوال مطرح مي شود که عاقبت اين کار بايد به کجا بينجامد و اين اقدام چه نفعي براي مردم خواهد داشت ؟ طبعا انتظار اين نيست که خاتمي خود را کنار بکشد و بعد مملکت را به امان خدا رها کنيم. پس بايد پرسيد برنامه براي بعد ازاين خروج چيست؟

آيا اگر محافظه کاران قواي مقننه و مجريه را بدست گيرند و سپس با سيل مشکلات و ناآراميهاي اجتماعي و سياسي مواجه شوند، پشيمان شده و حکومت را دودستي به اصلاح طلبان باز مي گردانند؟

همه اين ها سوالاتي است بي جواب. اما لااقل حاوي اين پيام که به اين آساني نمي توان از اصلاح طلبان انتظار داشت که اين يا آن کار را بکنند