خطِ قرمز

ديروز در دانشکده ما يک سخنراني بود با عنوان "Women in Physics: Hey, why are there so few" . سخنران در صحبت هايش وقتي به مثال زدن رسيد از ميان اين همه کشور البته ايران را انتخاب کرد. او گفت در حالي که در ايران 55% دانشجويان در دوره کارشناسي فيزيک خانم هستند اما اين آمار در سطح اساتيد فيزيک دانشگاه به تنها 1% مي رسد. و دلايل اين موضوع يکي اين است که در ايران فيزيک رشته پاييني محسوب مي شود و بنابراين تعداد خانمها در تحصيلات پايين در آن بيشتر است و دوم اين که خانمها با داشتن مدرک کارشناسي به سمت معلمي مي روند و نه به سوي تحقيق و پژوهش.

خلاصه اين موضوع برايم جالب بود که يک نفر در اين ور دنيا زودتر از خود ايراني ها فهميده که افزايش دانش جويان دختر در ايران نه تنها خوشحال کننده نيست بلکه اگر دقيق با توجه به نوع رشته و سطح تحصيلات بررسي شود نگران کننده هم هست.