خطِ قرمز

این که دکتر معین هنوز وب‌سایت ندارد از این بابت نگران‌کننده نیست که مثلا مشارکتی‌ها نتوانسته‌اند از رسانه‌ای مانند اینترنت به درستی برای تبلیغات استفاده کنند. نگرانی به این خاطر است که آدم می‌بیند مشارکتی‌ها یک وب‌سایت بخواهند برای دکتر معین درست کنند چند ماه طول می‌کشد. حالا وقتی حضرات ریییس‌جمهور شدند اگر کارهای دیگر مملکت هم قرار باشد همین قدر طول بکشد که دیگر خدا می‌داند! یا اصلا وب‌سایت را بی‌خیال همین روزنامه‌ی اقبال را نگاه کنید. دیده بودیم که آپولو هوا کردن در چند فاز انجام شود ولی روزنامه درآوردن در چند فاز دیگر نوبر است. این که اول ۸ صفحه، دو هفته بعد ۱۲ صفحه لابد یک ماه بعد ۱۶ صفحه. سرعت، یک چیزی حدود یک صفحه در هفته! این همه روزنامه‌نگار که هستند، دیگر روزنامه در آوردن که این قَدَر ناز ندارد! بعد تازه آقا در می‌آید ستون می‌نویسد که «ما آخر امکاناتیم» و CD نداشتیم که فایل روزنامه را کپی کنیم ببریم چاپ‌خانه برای چاپ. قربانت گردم، CD نداری دیگر رییس‌جمهور شدنت چه بود؟ تازه به قول این دوست عزیز اقبال مو نمی‌زند با روزنامه‌های قبلی مشارکتی‌ها. دریغ از یک خرده نوآوری. خب هی روزنامه می‌زنید آن‌ها هم که هی می‌بندند یک کار دیگر بکنید. یا همین مصاحبه‌ی معین با توسعه را نگاه کنید. این خیلی بد است که باحالی‌ ِ مصاحبه به سوالات آن باشد و نه به جواب‌ها. جواب‌هایی که هیچ نکته‌ی خاصی ندارد. همان حرف‌های خاتمی یک ۵ درصد چاشنی تندتر! تازه دم انتخابات هم هست و دیگر معذوریت هم کمتر است. این جوری که نمی‌شود رای آورد! آدم با خودش می‌گوید باز هم همان مهدی هاشمی که لااقل می‌تواند یک سری روزنامه‌نگار را بخرد و کاری از پیش ببرد!