خطِ قرمز

چند سال پيش با يکي از بچه هاي تحکيم رفته بودم موسسه آينده پيش علوي تبار. مي خواستم از طريق او دکتر سروش را براي سخنراني به دانشگاه دعوت کنم. آن روزها انصار حزب الله هر مراسمي را که مي خواستند در دانشگاه به هم مي ريختند و ما تصميم گرفته بوديم آن طلسم را بشکنيم.

علوي تبار مخالفت کرد. مي گفت روشنفکراني مثل سروش روحيات خاصي دارند و وقتي وارد بازيهاي سياسي بشوند آسيب مي بينند. به نظر او بخش زيادي از نظرات سروش هنوز چاپ نشده و بهتر است به او فرصتي داد تا در آرامش کتابهايش را تکميل کند.

مصاحبه سروش با روزنامه جامعه و حرفهايي که او درباره مخالفانش بکار مي برد درستي حرفهاي علوي تبار را بر من ثابت کرد.

وقتي سخنراني اخير کديور در دانشگاه کلمبيا را خواندم ياد آن روز افتادم. اگر اين روزها زندان رفتن به نفع اصلاحات باشد بي ترديد براي سياستمداران است و نه انديشمندان.