پنجشنبه، مرداد ۱۰، ۱۳۸۱

" خامنه اي هم در کوزه حسين شريعتمداري افتاد. "
" جمهوري اسلامي در مبارزه مرگ و زندگي "
" آيا ايران به سوي انفجار مي رود؟ "

اين ها اگرچه عناوين سه مقاله از سه نويسنده مختلف ( حسن زرهي، حسين باقرزاده و محمود گودرزي ) است اما شباهت زيادي به هم دارند و از يک سبک نوشتاري پيروي مي کند. نسلي از فعالين سياسي با سابقه فرهنگي که اين روزها در نشريات خارج از کشور قلم مي زنند، کمابيش نثر مشابهي دارند و نگاه مشابهي هم به مسايل ايران دارند. بخش زيادي از نوشته هاي اين افراد تاکيد بر وضعيت تيره و تار کشور است. در مواردي لحن نوشته ها تحقيرآميز است، گو اين که فردي که خود را صاحبنظر و آگاه مي داند در مورد بدبختي هاي يک کشور حاصل بلاهت يک چند آخوند مطلب مي نويسد. تنها صحبت از مشکلاتي مي شود که همگان مي دانند. هيچ راه حلي مگر اين که بسيار کلي باشد ارايه نمي شود. واقعيات اجتماعي معمولا ناديده گرفته مي شود و به مشکلات نگاهي ساده انگارانه مي شود. در اين گونه نوشته ها اگر به تاريخ مراجعه مي شود نه براي پندگيري بلکه براي ذکر مصيبت است.

اگر اصلاح طلبان داخل اين گونه نمي نويسند نه به اين خاطر که نمي توانند بلکه نيک دريافته اند که کار ديگر بايد کرد.