می‌خواهیم احمق باشیم، می‌توانیم

دولت اهل ِ برنامه‌ریزی نیست فکر می‌کنه همه‌ی ملت هم مثل خودش هستن و یه دفعه چهار روز پشت سر هم رو تعطیل می‌کنه. داشتم فکر می‌کردم اگه قرار باشه دور از جون یکی دیگه مثل ِ این احمدی‌نژاد به دنیا بیاد همون یک بچه هم زیاده.

یادش به خیر زمستان گذشته که با دوستان خارجی‌ام به ایران اومدم با عمق ِ وجود فاجعه‌یِ تعطیلی بی‌برنامه را فهمیدم. طبق معمول، کار ِ ویزای دوستان من به لحظه‌ی آخر رسیده بود. امیدم به یک چهارشنبه بود که یه آشنا بره وزارت امور خارجه و کارها راه بیفته که ناگهان سه‌شنبه، همین دولت فخیمه اعلام کرد که چهارشنبه، پنج‌شنبه به خاطر ِ آلودگی هوا تعطیله . حالا این را هم داشته باشید که در خارج از ایران این شنبه یکشنبه هست که تعطیله و بنابراین دوستان من این دو روز رو هم نمی‌توانستند به سفارت ایران در اتاوا برن. خلاصه اون چند روز رو من دست به دعا بودم که بادی بوزد تا مبادا شنبه هم در ایران به خاطر آلودگی تعطیل شود. خدا رو شکر باد وزید و شنبه کار دوستان من در ایران راه افتاد و اون‌ها دوشنبه‌اش رفتند اتاوا برای گرفتن ویزا و سه‌شنبه هم پرواز داشتند. همون دوشنبه‌ به دادم رسید وگرنه چند هفته‌ی چند نفر داغون می‌شد. تازه این یه چیزه جزییه.

یادمه سعید لیلاز یه جا خسارت تعطیلی بی‌برنامه رو حساب کرده بود. یه جورایی تولید ناخالص داخلی ایران رو در نظر بگیرید که مثلا بر اثر ۲۵۰ روز کار بدست می‌آید. با به کم تقریب ۱/۲۵۰ اون میشه خسارت تعطیلی یه روز.