خطِ قرمز

چند روز گذشته برای یک کنفرانسی درباره‌ی ایران به استنفورد رفته بودم. حدود ۳۰ نفر دانش‌جوی ایرانی از آمریکا و کانادا دور هم جمع شده بودیم و درباره‌ی مسایل ایران صحبت می‌کردیم. جالب‌ترین بخش کنفرانس برایِ من حضور ایرانیانِ موفق سیلیکون‌ولی در میانمان و صحبت‌هایشان بود. در این مواقع بود که با تمام وجود احساس ِ خواری و کوچکی می‌کردم!

مهمترینش، امید کردستانی معاونِ مدیر (آخر ِ ترجمه!) گوگِل آمد و برایمان نیم ساعتی از خودش و تجربیاتش صحبت کرد. می‌گفت اگر از کسانی هستید که هر روز ساعت ۵ بعدازظهر به خانه‌یتان برمی‌گردید بدانید که به جایی نمی‌رسید. آخر‌ش هم البته گفت که برای خودش یک شرطی گذاشته که همه‌ی سفرهایش باید بین دوشنبه و جمعه باشد تا بتواند تعطیلات آخر هفته را پیش خانواده‌اش باشد!

یکی از دوستان وبلاگ‌نویس هم در آخر از امید کردستانی خواست اگر می‌شود گوگِل کاری کند بلاگ‌اسپات یک طورهایی دینامیک شود که قابل فیلتر نباشد. قرار شد بهش ایمیل بزنیم ببیند چه کار می‌تواند بکند!