چهارشنبه، اسفند ۲۸، ۱۳۸۷

بازگشت به ایران، فرصت‌ها و تهدیدها

ساعت پنج بعدازظهر امروز دکتر ایمان افتخاری (یا همون ایمان خودمون)‌ در دانشگاه تورنتو درباره‌ی تجربیات خودش از برگشتن به ایران صحبت می‌کنه. عنوان سخنرانی که انشاا... به جلسه‌ی بحث تبدیل می‌شه هست :«بازگشت به ایران، فرصت‌ها و تهدیدها». اطلاعات بیشتر هم در این پایین. برگزارکنده‌ی برنامه هم کانون ایرانیان دانشگاه تورنتو هست. برنامه‌ی مشابهی هم در واترلو روز جمعه برگزار می‌شه.

Returning to Iran, Opportunities and Challenges

IAUT is pleased to organize a debate on “Returning to Iran, Opportunities and Challenges” with a Presentation by Dr. Eaman Eftekhari vice-head of School of Mathematics, Institute for Theoretical Physics and Mathematics (IPM), Tehran.

In his presentation, Dr. Eftekhari will speak about his experiences as a researcher after returning to Iran. He will discuss some of the opportunities and challenges that a university graduate may face if he or she decides to return to Iran after completing his/her degree. Dr. Eftekhari will also describe some of the programs that currently exist to facilitate the scientific exchanges between researchers inside and outside Iran. His talk will be followed by discussion among the audience.

Dr. Efekhari is currently the vice-head of the school of Mathematics at the Institute of Theoretical Physics and Mathematics (IPM) in Tehran. He obtained his PhD in Mathematics at Princeton University in 2004 which was followed by a post-doctoral fellowship at Harvard University till 2007. He then returned to Iran and joined IPM as a senior post-doctoral research fellow. Dr. Eftekhari is also a Sharif University alumni and the recipient of two Gold medals in International Mathematics Olympiad in 1995 and 1996.

What: Returning to Iran, Opportunities and Challenges

When: Wednesday, March 18th, 5-7 pm
Where: Room 4422, OISE Building 252 Boor St. W, map


6 comments:

ناشناس گفت...

سلام
نوروز را پیشاپیش تبریک عرض میکنم.
مدتی است که با دغدغه های صلح دوستی و دفاع از حقوق بشر حقیقی دراینترنت قلم میزنم.
دوست دارم سری بزنید و اگر پسندیدید مطالب رو لینکم کنید

Mohammad R. Salavatipour گفت...

Salam Yaser,
I visited Iman briefly in my last trip to Iran but didn't have a chance to talk to him for long. If you (or someone else) can prepare a short summary of this meeting for people like me that would be great!

Happy new year BTW!

ناشناس گفت...

I'm agree with Mr. Mohammad R. Salavatipour, a short summary of this meeting would be great, particularly for me! and all who cannot make their definite decision (of course the summary must be prepared with a neutral view-points!)

. گفت...

من در این جلسه شرکت کردم (متاسفانه نه همه اش را). این یک خلاصه بسیار فشرده ای است از آنچه که من از صحبتهای ایمان یادم مانده (یعنی نه کامل است و نه نعل به نعل آنچه که گفته شده):

1- دشواری ها:

- فشار اقتصادی و وضعیت نامطمئن درآمدها: هزینه های زندگی بالاست و منابع بالقوه درآمدی زیادی وجود دارند که روی هیچکدامشان نمی توان صددرصد مطمئن بود، زیرا به تصمیم اشخاص مختلف وابسته اند.

- کندی و پیچیدگی نظام اداری: هیچ کاری با نامه و ایمیل حل نمی شود. همیشه نیاز به مراجعه حضوریست. برای خیلی از کارها روال از پیش تعیین شده ای وجود ندارد. در بعضی از موارد، برای انجام کارهای اداری بسیار پیش پاافتاده نیاز به استعلام از مراجع اداری سطح بالاست (در حد معاون وزیر). نکته مثبت این است که وقتی کاری یک بار برای اولین بار انجام شود، همه عوامل درگیر روال آن را یاد میگیرند و دفعات بعد به سادگی بیشتری انجام می شود.

- دشواری فرهنگ سازی: تخصیص منابع مالی معمولا آسان ترین بخش کار است، ولی فرهنگ سازی برای کار بلند مدت معمولا بسیار دشوار است.

- کاهش کیفیت و کمیت تولید علمی فرد: بسته به رشته و شخص متفاوت است، به هر حال به دلایل مختلف (کمبود امکانات و فراهم نبودن فضای پژوهش) این افت ناگزیر است. ایمان میزان افت تولید علمی خودش را حدود 10-15 درصد تخمین زد.

- نظام ارزشگذاری علمی غلط: ارزیابی علمی افراد بر اساس فرمول های سراسری از پیش تعیین شده (مانند تعداد مقالات ISI) انجام می شود. این کار را برای کسانی دشوار می کند که کارهای علمی خوبی خارج از این چارچوب های محدود (و گاهی بی معنی) می کنند.


2- فرصت ها
- بکر بودن: زمینه برای انچام بسیاری از کارهای مفیدی که در کشورهای توسعه یافته انچام شده، فراهم است. در خیلی از موارد، اجتیاچ به نو آوری نیست، بلکه کپی برداری درست از راه حل های موجود کفایت می کند.

- میزان اثرگذاری: برخلاف غرب، تاثیر فرد بر محیط اطراف، محدود به تولید محصولات علمی در یک زمینه خاص نیست. بلکه در کنار فعالیت علمی، یک فرد می تواند در سطوح بالاتر تصمیم گیری اثرگذار باشد. (ایمان وضعیت خاص خود را مثال زد که در کنار پژوهش علمی اش،احساس می کند که در ارتقا وضعیت پژوهش ریاضیات در سطح کشور موثر است).

- وجود نهادهای جوان سیاستگذاری:
مثال خاص از چنین نهادهایی، بنیاد ملی نخبگان (اسم دقیقش را مطمئن نیستم) است که ایمان در راه اندازی آن از نزدیک شریک بوده است. این نهاد به نخبگان ایرانی (با تعریفی مشخص از نخبگی) امکانات مالی اعطا می کند. بنیانگذاران و دست اندرکاران چنین نهادهای جوانی، دارای تحصیلات کافی و دیدی باز هستند و آمادگی بیشتری برای پشتیبانی کردن ایده های نو دارند.

- امکانات ویژه برای تازه واردین:
در یکی دوسال اول پس از بازگشت، به دلایل مختلف فضا برای کار و تخصیص امکان فراهم تر است، چون به شخص به عنوان یک نخبه جذب شده نگاه می شود. پس از یکی دوسال این فرصت از دست می رود.

- گشایش های پیش بینی نشده:در کنار همه گرفتاری های پیش بینی نشده در راه انجام کار نو، ممکن است که دسترسی به یک مرجع تصمیم گیری خاص، مساله ها را ناگهان حل کند و یا تسهیل کند. چنین روشی خاص کسانی که طرفدار ایدئولوژی خاصی هستند، نیست. همچنین هر از گاهی ممکن است که موجی ایجاد شود که انجام کاری نو را تسهیل کند که باید صبور بود و منتظر چنین موج هایی ماند.  

Mohammad R. Salavatipour گفت...

Thanks Reza.
Eaman is giving a talk today here at UAlberta. If things go well, I'll try to record a podcast of the talk for others who are interested.

ناشناس گفت...

vice-head for the lack of a better word for "head"? seriously..