یکشنبه، خرداد ۲۸، ۱۳۸۵
نیمهیِ پر ِ لیوانِ حذفِ ایران از جامجهانی
من از آنجایی که همیشه در زندگی سعی میکنم نیمهی پر لیوان را نگاه کنم، به نظرم آمد که باختِ تیم ایران یک خوبیهایی هم دارد. خوبی ِ شکست ایران این است که دیگر هِی تلویزیون و احمدینژاد و غیره نمیتوانند غیرتمندی فوتبالیستهای ایران را در بوق کنند و مجبور میشوند از ضعف مربی و کمی ِ بازیِ تدارکاتی و از این چیزها حرف بزنند. یعنی این که دلایل آسمانی را بیخیال شویم و به دلایل زمینی بچسبیم. در ایران هر عاملی که به کاهش روحیهی غیرت در هموطنان عزیز بینجامد در درازمدت بسیار ارزشمند است. حالا این غیرت میخواهد غیرت ورزشی باشد، یا غیرت قومی، دینی، خانوادگی و هستهای! انصافا ببشتر مسایل و مشکلاتی که داریم سر غیرتِ زیادیمان است که بیجهت به جوش میآید و کار دستمان میدهد.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
9 comments:
درست می گویی. از آن طرف هم شبکه های تلوزیونی ی غیر از ایران نیز هی نمی توانند در حین مسابقه سخنان احمدی نژاد در مورد هلوکاست را مرور کنند
Agree
جانا سخن از زبان ما میگویی.
akeedan khoshemAn Amad!
gol gofti.
راديو جوان گفته بود نيمهي پر ليوان اينه كه عادل فردوسيپور برميگرده ايران و بقيهي مسابقهها رو گزارش ميكنه!!
man ham ke belit giram naioomadeh bood khoshhal shodam!(chonkeh, kheili halgirie ke kolli pool kharj koni akhar sar ham timet bebaze!)
http://hovalhaq.blogspot.com/2006/06/some-advice-to-religion.html
kamelan movafegham .
ارسال یک نظر