در غم قفسه‌های کتابی که نابود می‌شوند

یه بنده خدایی تو دهات ما واترلو یه چند سال پیش یه وب‌سایت کتاب‌فروشی آنلاین راه انداخته بود با این تفاوت که شما می‌تونستین احساس و تجربه‌ی گشتن و چرخیدن در یک کتابفروشی واقعی رو در این کتابفروشی آنلاین داشته باشین. یعنی کتاب‌ها تو قفسه‌ها هستند و شما می‌تونین تو قفسه‌ها گشت و گذار کنید. روش پول درآوردن هم خیلی راحت و ساده بود. چون هر وقت یه کتاب رو انتخاب می‌کردید به وبسایت آمازون می‌رفتید و از بابت این ارجاع یه پولی به وب‌سایت می‌رسید. کسی که این وب‌سایت رو راه انداخته بود، در اوج کار سرطان گرفت و خیلی سریع عمرش رو داد به من و شما، و الان هم این وب‌سایت دیگه فعال نیست.

حالا در این راستا من به ذهنم رسید ایده‌ی خوبیه اگه جاهایی که کتابهای الکترونیکی می‌فروشن، یه دونه جلد کتاب رو هم به طرف بابت یکی دو دلار اضافه پست کنند. بعد هم مردم می‌تونن این جلدها رو تو قفسه‌های کتاب‌خانه‌ تو خانه‌شون بذارن و از خالی شدن کتاب‌خانه‌ها در خانه‌ها جلوگیری کنند! راستش من همیشه یه سرگرمیم اینه که هر وقت میرم خونه‌ی یکی می‌رم کتابخانه‌اش رو یه بررسی حسابی می‌کنم و خیلی حیفِ که با آمدن کتاب‌های الکترونیکی این کتاب‌خانه‌ها دارن نابود می‌شن.

وبسایت دانشگاه زندان

یک وبسایت درست کنید که ظاهرش به مانند وبسایت یک دانشگاه معمولی باشد. برای هر دانشکده صفحه‌ی مجزایی باشد و یک جا هم لیست استادان دانشگاه باشد و تخصصشان. می‌شود هر استاد هم صفحه‌ی مجزایی هم داشته باشد.

بعد جای استادهای دانشگاه را با زندانیان سیاسی پر کنید.  یک کار حرفه‌ای و سمبلیک.

اطلاعات زندانیان سیاسی

یک وبسایت یا حتی در اندازه‌ی یک فایل آنلاین درست کنید که لیست زندانیان سیاسی رو با یک سری مشخصات داشته باشه. این مشخصات هم اطلاعات خیلی عادی است که مثلا خود اداره‌ی زندان هم تهیه می‌کنه. اولین نکته‌ی مهم اینه که اصلا کی زندان هست و کی نیست. بعد این که زندانی از کِی بازداشت بوده. چه زمانی دادگاهش برگزار شده. حکمش چیه و چه موقع و چه قدر تا حالا مرخصی اومده. همین.  برای هر مورد هم باید آخرین زمان ویرایش یه جا ثبت باشه که کسی که نگاه می‌کنه بفهمه اطلاعات بروز هست یا نه. کلا درست کردن همچین چیزی خیلی راحته و این بروز نگه داشتنش هست که هنر می‌خواد.

 برای عریان کردن ظلم گاهی همین چهار قلم اطلاعات ساده که تو دفتر کتاب‌های خود حضرات پیدا میشه کفایت می‌کنه. 

اپلیکیشن برای یافتن گشت‌های ارشاد

در ادامه‌ی یادداشت قبلی درباره‌ی اپلیکیشن توالت‌یاب، به نظرم اومد میشه یه همچنین اپلیکیشنی رو برای گشت ارشاد هم درست کرد. تا جایی که من می‌دونم این گشت‌ها معمولا یک روز یا دست‌کم نصف روز یک جا توقف می‌کنند و به کارشون مشغول میشن. حالا اگه ملت تو این اپلیکیشن محل این گشت‌ها را با بقیه به اشتراک بگذارن خیلی خوب میشه. علاوه بر اون افراد می‌تونن به گشت‌های ارشاد امتیاز بدن که مثلا چقدر بداخلاق هستند، فقط تذکر می‌دن یا جدی جدی سوار ماشین می‌کنند و یه سری اطلاعات مفید این طوری. نسخه‌ی پیشرفته‌تر این اپلیکیشن می‌تونه از افراد مبدا و مقصدشون رو بپرسه و بعد بهشون نزدیک‌ترین مسیری که از کنار هیچ گشت ارشادی رد نشه رو پیشنهاد کنه.

توالت‌یاب

کلی اپلیکیشن برای تلفن‌های هوشمند هست که بر اساس مکان شما، رستوران یا فروشگاه‌های نزدیک شما رو بهتون نشون می‌ده. شما همینطور می‌تونین امتیازی که بقیه افراد به اون رستوران یا فروشگاه دادن رو ببینین یا خودتون هم بعد از رفتن به اونجا امتیاز بدین. حالا بیاین همچین اپلیکیشنی رو برای توالت عمومی بنویسین. 

نمودار رشد قیمتها

تو ایران این روزها گویا قیمت‌ها روزانه بالا می‌رود. یک کار جالب و مفیدی که می‌شه کرد اینه که کلی نمودار از این تغییرات قیمت درست کرد. شما الان وبسایت‌های مختلف رو که نگاه کنید حداکثر قیمت روز یک کالایی رو پیدا می‌کنین. ولی یه نمودار که مثلا تغییرات قیمت رو در بازه‌ی زمانی دلخواه نشون بده هیچ جا نیست. ایده‌ی من اینه که شما یه وبسایت بزنین و مثلا ۲۰ قلم کالا مثل نان و شیر و مرغ و سکه رو انتخاب کنید. بعد به کاربرها این امکان رو بدین که بتونن قیمتی که این کالا را خرید کردند به اضافه محل خرید رو وارد کنن. به تدریج که این اطلاعات جمع بشه می‌شه یه بخش دیگه گذاشت که افراد بتونن قیمت یه کالا رو در یه بازه‌ی  زمانی دلخواه روی یه نمودار ببینند. کاری که الان مثلا همهی  وبسایتهایی که قیمت سهام رو توش می‌نویسن می‌کنن. به نظرم یه همچین وبسایتی اگه طوری باشه که برای عموم مردم قابل استفاده باشه می‌تونه خیلی چیز جالبی بشه و کلی ارزش آگاهی رسانی هم داشته باشه. کمک می کنه دیگه ما هی همین جور بی سند نگیم قیمت فلان چیز فلان قدر برابر شده .

d‌rive thru grocery store

دارم به ایده‌ی d‌rive thru grocery store فکر می‌کنم. مساله این جاست که خیلی موقعها ما داریم می‌ریم یه جایی و یادمون میاد که باید فلان چیز رو بخریم. مثلا از سر کار داریم می‌ریم خونه یادمون میاد باید نون بگیریم. این جور موقع‌ها پیاده شدن از ماشین و داخل فروشگاه رفتن و خرید کردن کلی وقت رو هدر میده. ایده‌ی من اینه که شما با تلفن هوشمندتون سریع بتونین سفارش بدین و مثلا ۵ دقیقه بعد هم برین و از فروشگاه و در حالی که از ماشینتون پیاده نشده‌اید تحویل بگیرید. تا آنجا که من جستجو کردم سوپرمارکتی که شما آنلاین سفارش دهید و بعد خریدتون رو بردارید تو آمریکا و انگلیس چند تایی هستند. ولی خب بین زمان سفارش و تحویل باید خیلی فاصله باشه و کلا ایده اونها یه فروشگاه آنلاینه که به جای تحویل در خونه شما می‌تونین برین و از خود سوپر تحویل بگیرید. ایده‌ی اصلی من سرعت بین سفارش و تحویل هست و با اومدن تلفن‌های هوشمند هم هست که معنا پیدا می‌کنه. وگرنه این که کسی تو خونه‌اش سفارش بده و چند ساعت بعد تحویل بگیره هنر خاصی نیست.

نرم‌افزار موسیقی ویتار ویژه‌ی موسیقی ایرانی

پاسخ دوستانی که میگن چرا این همه ایده‌ای که من اینجا میگم رو خودم اجرا نمی‌کنم اینه که من فعلا مشغول یکی از این ایده‌ها هستم و از اونجا که کار در شرکت نوپا عملا بیشتر از تمام‌وقت است فرصت دیگری ندارم ولی خب همه‌ی این ایده‌ها که میگم خیلی نابند و دنبالش بروید حتما پولدار میشید.

ما تو این شرکتی که داریم و اسمش هم بلوط هست داریم یه ساز سه‌تار دیجیتال می‌سازیم. شکل ونوازندگی این ساز شبیه سه‌تار است ولی صدای آن کاملا به صورت دیجیتال تولید می‌شود. از همین رو با این ساز کارهایی می‌شود کرد که با یک سه‌تار معمولی نمی‌شود کرد. مثلا شما می‌توانید سازتان را به کامپیوتر وصل کنید و همزمان با نوازندگی نت قطعه‌ای که می‌نوازید رو ببینید. یا این که با فشار یک دکمه می‌توانید کوک این ساز را تنظیم کنید.

این ساز انشاالله به زودی آماده میشود. ولی فعلا ما یک نرم‌افزار موسیقی به نام ویتار ویژه‌ی موسیقی ایرانی ساخته‌ایم که برای دانلود آماده است. ویتار یک نرم‌افزار مستقل برای کامپیوترهای شخصی است که قادر است صفحه کلید کامپیوتر شما را تبدیل به سازموسیقی ویژه‌ی موسیقی ایرانی بکند. اگر اهل موسیقی هستید نرم افزار ویتار را می توانید از این آدرس دانلود کنید. نظری پیشنهادی چیزی هم داشتید در خدمتیم.

صفحه ما در فیسبوک هم این جاست.

ایونت برایت ایرانی

تو ایران هر روز تعداد زیادی برنامه های مختلف برگزار میشه که برگزارکنندگان از شرکت کنندگان میخوان هزینه ثبت نامشون رو به حساب بانکی برگزارکننده بریزن و بعد شماره اون تراکنش رو براشون بفرستن. حالا اگه یکی بتونه یه وبسایت مثل ایونت برایت برای ایران درست کنه که همه راحت پولشون رو به اون وبسایت بدن و بعد هم اون وبسایت بره پول رو بریزه به حساب برگزارکننده به نظرم کلی نونش تو روغنه. درست کردن وبسایتش کاری نداره و فقط یه ذره باید اعتمادسازی بشه که اونم کاری نداره.

خبررسانی عینکی

یه وبسایت خبری درست کنید که همه خبرها رو از سایتهای خبری دیگه جمع کنه. ولی قبل از نشون دادن اخبار از شما بپرسه که از پشت چه «عینکی» می خواهید اخبار رو دنبال کنید. مثلا یه خارج نشین. یه آدم ناامید به اصلاحات. یه حزب اللهی داخل نشین. یه آدم بدبین. یه آدم خوشبین. یه آدمی که فقط میخواد خبرهای خوب رو بشنوه. و خیلی نمونه های دیگه.

از اون طرف هم شما وبسایتهای خبری و شاید حتی خبرها رو بر اساس یه سری ویژگی ها امتیازبندی می کنید و بعد به راحتی صفحه وبسایت خبری رو براساس عینکی که کاربر انتخاب کرده درست می کنین.

وبسایت جمع‌آوری گروهی پول ایرانی

یه وبسایت جمع‌آوری گروهی پول (Crowd funding) درست کنین برای ایرانی‌ها بویژه برای کارهای خیریه. یعنی ایرانیزه شده Justgiving  یا StartSomeGood  یا مدل غیرخیریه‌اش Kickstarter. می‌تونه با پیروی کامل از قوانین تحریم هم باشه. مثلا پروژه‌هایی که پولش میره ایران نمی‌تونه از کسی که آمریکاست پول جمع کنه.

این وبسایتها برای جمع‌آوری پول خیلی خوب کار می‌کنن و حیفه که ما ایرونی‌ها یه چیزی تو این مایه نداشته باشیم و هر دفعه که کسی یا جایی دنبال پول می‌گرده متوسل بشیم به راههای سنتی که دیگه جواب این روزها رو نمیده.

وبسایت هدیه

این هم یه ایده‌ی مطمئن که میشه باهش خوب پول درآورد ولی خب آدم رو میلیونر نمی‌کنه. بازار هدیه دادن ایرانی‌های خارج از کشور به ایرانی‌های داخل یه بازار نسبتا خوبه. همین الان کلی وبسایت هستند که می‌تونین ازشون گل و شکلات و این چیزها بخرید و اونها این هدیه‌ی شما را به در منزل دوستان و اقوامتان در ایران تحویل می‌دهند. رقابت بین این وبسایتها زیاد شده و مگر این که شما در این بازار ایده‌ی خاصی داشته باشین، نمی‌تونین از پس رقابت با آنها دربیاین.

حالا ایده‌ی من اینه که شما هدیه‌ی Customized (معادل فارسیش چیه؟) بفروشید. یعنی این که مثلا نزدیک نوروز این امکان رو بدین که یک نفر عکس‌های خودش و خانواده‌اش رو در وبسایت شما آپلود کنه، بعد شما یه تقویم دیواری خوشگل با این عکسها بسازید و بفرستید به در خانه‌ی پدر و مادرها. وبسایتهایی که محصولات Customized تو ایران درست کنند الانم هم هستند (مثل axprint.com) ولی خب این سرویس رو هنوز به ایرانی‌های خارج از کشور نمیدن که با کارت‌های اعتباری پول پرداخت کنند.

من یکی دو سالی است که تو فکرم خودم این کار رو راه بندازم ولی حالا که کاملا از خودم ناامید شدم گفتم اینجا بنویسمش.

کراش برای مهمونی

این ایده یه اپلیکیشن فیسبوکه یا یه وبسایتی که با فیسبوک باید توش وارد شد.

ماجرا اینه که خیلی از ما‌ها چه مجرد‌ها چه متاهل‌ها گاهی روز‌ها حوصله‌مان سر می‌ره و با خودمون فکر می‌کنیم کاشکی می‌شد با یکی می‌رفتیم بیرون یا فلانی میومد خونمون. خیلی موقع‌ها خودمون برمی داریم و با دوستامون قرار می‌ذاریم. ولی خیلی مواقع هم خیلی احساس خوبی برای این کار نداریم یا حالش رو نداریم.

ایده من اینه که یه جایی باشه که آدم‌ها بگن حوصله شون سر رفته و می‌خوان با هر کسی از لیست خاصی از دوستاشون تو فیسبوک که اونم حوصله‌اش سر رفته قرار بذارن. یه چیزی تو مایه کراش لیست ولی برای مهمانی معمولی. طبیعیه که این وبسایت یا اپلیکیشن فیسبوکی فقط وقتی دو نفر که حاضرن با هم قرار بذارن حوصله اشون همزمان سر می‌ره این دو نفر رو خبر می‌کنه.

دستگاه غم سنج

یک دستگاه بسازید که غم و اندوه ما را در این دوران اندازه بگیره بدون این که عقربه اش از صفحه بزنه بیرون یا این که صفحه شمارنده اش جا کم بیاره.

دستگاه لهجه شناس

یه برنامه کامپیوتری بنویسید که یک نفر جلوش حرفی بزنه و بعد اون بگه که لهجه این فرد مثلا 70 درصد مشهدی بوده و 30 درصد اصفهانی. فکر نکنم نوشتن هم چنین برنامه ای کار سختی باشه و احتمالا در حد یک پروژه کارشناسی ارشد هست. البته یک هم چنین کاری خیلی قابلیت تجاری شدن نداره. میشه ازش یه برنامه برای گوشی موبایل نوشت که مردم برای سرگرمی دانلود کنن که احتمالا حاضرن نفری 2-3 دلار براش بدن. یه ایده دیگه هم اینه که یه سری دستگاه خودکار لهجه شناس ساخت و در جاهایی مثل فرودگاهها قرارش داد و برای هر بار مثلا 500 تومان گرفت. اگه روزی 30 نفر از این دستگاه استفاده کنن میشه سالی 5 میلیون تومان که بدک نیست.

اپ دماغ برای گوشی آیفون

یک اپ برای آیفون بنویسید که از صورت شما عکس بگیرد و بعد بگوید اندازه دماغ شما از چند درصد مردم دنیا بزرگتر است. به نظرم اگر چنین اپی رایگان باشه خیلیها اون رو برای سرگرمی روی گوشیشون نصب می کنن. بعد میشه از طریق گذاشتن آگهی کلی درآمد کسب کرد. مثلا برای هر کسی که دماغش از 90 درصد آدمها بزرگتر بود آگهی یک جراح پلاستیک رو نشون داد. این اپ یکی از بهترین راههای ممکن برای هدف گرفتن مشتریهای این جراحهاست و بنابراین میشه قیمت آگهی هایش رو خیلی گرون گذاشت. بدون این اپ از چه طریق دیگه ای شما می تونید دماغ گنده ها رو مستقیم پیدا کنید؟