ما ایرانی‌ها دوباره احتمالا سر ماجرای مصادره‌ی اشیای باستانیمان کلی غیرتی خواهیم شد. با خودمان میگیم این آمریکایی‌ها چقدر پفیوزند که سر یک نفرشون که تازه توسط حماس کشته شده دارند میراث باستانیمان را حراج می‌کنند. مگه همین آمریکا هواپیمای مسافربری ما را با ۲۹۰ نفر مسافر بی‌گناه روی آسمان خلیج فارس نزدند.
ولی راستش را بخواین، من که میگم بدیمش بره. همان تکه سنگی که مثلا نشان میده ما دو هزار سال پیش چقدر کاردرست بودیم. دارم فکر می‌کنم ماها که هر روز تو تهرون قدم می‌زنیم و کلی دود سمی از گلومون پایین میدیم و جیکمون در نمی‌آید. خیلی هم که اذیت بشیم میریم دنبال فرم‌های مهاجرت کانادا و استرالیا. بعد میایم این ور، میگیم وا مصیبتا، آثار باستانیمان را دارن حراج می‌کنن. همه‌مون را میگم. خودم رو هم. رامین که دو سال هر هفته به ما درس می‌داد الان دو ماهه که زندانه. براش چیکار کردم. بیشتر از ۳ ساعت وقت گذاشتم تا حالا؟ یک هفته‌ی اول بود و دیگه یادمون رفته. حالا بیام غصه‌ی حقی را بخورم که آمریکایی‌ها دارن از من پایمال می‌کنن. بدینش بره. گور باباش.
قربون خودمون برم که وقتی می‌خوایم از حقمون دفاع کنیم میریم دنبال باکلاس‌ترین حقمون!
